دلنوشته‌های علی زمانی

یو پی اس (UPS) یک دستگاه الکتریکی است که در صورت قطع برق یا نوسانات ولتاژ، برق پشتیبان را برای دستگاه ها یا تجهیزات متصل فراهم می کند. این به عنوان محافظ در برابر قطع برق عمل می کند، عملکرد بی وقفه را تضمین می کند و از تجهیزات حساس در برابر آسیب احتمالی محافظت می کند.

سیستم های یو پی اس از سه جزء اصلی تشکیل شده اند: باتری، شارژر و اینورتر. باتری انرژی الکتریکی را ذخیره می کند و زمانی که منبع تغذیه اصلی در دسترس باشد شارژ می شود. شارژر شارژ باتری را دوباره پر می کند تا از آماده بودن آن برای استفاده در هنگام قطع شدن اطمینان حاصل کند. اینورتر برق DC (جریان مستقیم) باتری را به برق AC (جریان متناوب) تبدیل می کند که با دستگاه های متصل به UPS سازگار است.

هنگامی که منبع تغذیه اصلی دچار وقفه یا بی نظمی ولتاژ می شود، UPS مشکل را تشخیص داده و به سرعت به منبع تغذیه باتری سوئیچ می کند. این انتقال به طور یکپارچه اتفاق می‌افتد و معمولاً آنی است و منبع تغذیه مداوم و بدون وقفه را برای دستگاه‌های متصل تضمین می‌کند. UPS تا زمانی که منبع تغذیه اصلی بازیابی شود یا تا زمانی که شارژ باتری تمام شود، منبع تغذیه را تامین می کند.

سیستم‌های UPS معمولاً برای محافظت از تجهیزات و سیستم‌های حیاتی در محیط‌های مختلف، از جمله خانه‌ها، ادارات، مراکز داده، مراکز بهداشتی و درمانی و تنظیمات صنعتی استفاده می‌شوند. آنها به ویژه برای دستگاه هایی که به منبع تغذیه پایدار نیاز دارند، مانند رایانه ها، سرورها، تجهیزات شبکه، سیستم های مخابراتی، تجهیزات پزشکی و الکترونیک حساس مهم هستند.

هدف اصلی یک یو پی اس، تامین تداوم برق در هنگام قطعی برق، تضمین عملکرد دستگاه ها و جلوگیری از از دست رفتن داده ها، آسیب به تجهیزات و خرابی است. این به عنوان یک شبکه ایمنی عمل می کند و به کاربران اجازه می دهد کار خود را ذخیره کنند، سیستم ها را به درستی خاموش کنند یا به منبع برق جایگزین سوئیچ کنند. سیستم‌های UPS همچنین ولتاژ را تنظیم می‌کنند و در برابر کاهش ولتاژ، نوسانات، جهش‌ها و اعوجاج‌های هارمونیک محافظت می‌کنند که می‌تواند در طول زمان به تجهیزات آسیب برساند.

ادامه مطلب...